ارزیابی آزمایشگاهی رفتار خزشی بتن آسفالتی پیر شده با لحاظ تأثیر جنس مصالح سنگی

عواملی از قبیل تبخیر مواد فرار قیر و اکسیداسیون آنها در روند اختلاط قیر با سنگدانه، حمل آن به محل پروژه و همچنین در طول عمر سرویس دهی روسازی، منجر به پیرشدگی قیر می‏گردند و می­توانند زمینه ساز ایجاد برخی از خرابی های روسازی آسفالتی باشند. در اثر پیرشدگی، قیر شکننده شده و به مرور زمان ترک هایی در سطح روسازی مشاهده می گردد که وجود این ترک ها، ضمن کاهش کیفیت رانندگی، سبب افزایش هزینه های تعمیر و نگهداری روسازی می­گردد. شیارشدگی نیز از سری خرابی هایی به شمار می آید که ضمن کاهش ایمنی سفر، هزینه های تعمیر و نگهداری راه‏ها را افزایش می دهد. از سری عواملی که با شناخت بیشتر آنها می­توان روسازی هایی با عمر طولانی مدت طراحی کرد، مشخصات اجزای تشکیل­دهنده مخلوط آسفالتی، یعنی ماده چسباننده قیری و مصالح سنگی می باشند. با توجه به اینکه تحقیقات کمی در مورد تأثیر خصوصیات فیزیکی مخلوط، از قبیل جنس مصالح سنگی، بر پارامترهای مقاومتی آن صورت گرفته ، در این پژوهش، تأثیر جنس مصالح سنگی بر قابلیت خزشی مخلوط آسفالتی گرم پیرشده مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، نمونه‏های آسفالتی با دو نوع مصالح سنگی آهکی و سیلیسی ساخته شده و تحت روند پیرشدگی بر اساس روش استاندارد مربوطه قرار گرفته­اند. سپس، نمونه‏های آسفالتی تحت آزمون خزش دینامیک در تنش­های 100 و 300 کیلوپاسکال و دماهای 50 و 60 درجه سلسیوس قرار گرفته و کرنش­های پایدار آنها اندازه­گیری شده است. نتایج توسط نرم­افزار متلب آنالیز شده و مدل آزمایشگاهی رفتار خزشی بتن آسفالتی پیر شده، با لحاظ تأثیر جنس مصالح سنگی، ارائه گردیده است. نتایج نشان می­دهد که نمونه‏های آهکی، نسبت به نمونه‏های سیلیسی، مقاومت بیشتری را در برابر تغییرشکل ماندگار وابسته به زمان از خود بروز می­دهند.